Jakie rośliny nadają się na suche bukiety?
Jedną z najbardziej zachwycających ozdób do domu, a nawet dekoracji ślubnych są suche bukiety. Piękne kompozycje urzekają stonowaną kolorystyką i dodają ciepła każdemu wnętrzu. Idealnie pasują do salonu, sypialni, kuchni, dziecięcego i dziennego pokoju, a nawet łazienki. Z powodzeniem wybierane są także do biur, gabinetów, restauracji, witryn sklepowych oraz innych pomieszczeń, w których pielęgnacja żywej roślinności byłaby kłopotliwa lub wręcz niemożliwa. Zastanawiasz się, jakie rośliny nadają się na suche bukiety, jak je zbierać i suszyć? Zapraszamy do zapoznania się z naszymi radami!
Jakie kwiaty wybrać do suchego bukietu?
Ułożenie kompozycji jest sprawą bardzo indywidualną. Dobór kwiatów i dodatków oraz ich kolorystyka zależą od osobistych upodobań. Aby jednak suchy bukiet był trwały i pozostał na dłużej warto uwzględnić rośliny, które najlepiej sprawdzają się do tego rodzaju dekoracji. Wśród nich możemy umownie wyróżnić dwie grupy: gatunki dziko rosnące (spotykane w lesie, na łąkach, rowach, obszarach ruderalnych) oraz uprawiane w celach zdobniczych (amatorsko w ogrodzie lub przez profesjonalistów). Do pierwszej kategorii zaliczamy:
- różne trawy: kupkówkę, tymotkę, rajgras, trzcinnik, drżączkę, trawę leśną
- trzcinę
- wrotycz
- krwawnik pospolity
- nawłoć
- szczeć
- makówki (maka polnego)
- gałązki jarzębiny, głogu, dzikiej róży
- szyszki różnego rodzaju: sosnowe, świerkowe, modrzewiowe, daglezjowe
- kocanki
- anafalis
- zatrwian (tatarski, wrębny i inne)
- gipsówka (łyszczec)
- krwawnik wiazówkowaty
- lawenda
- oregano
- hortensja
- czyściec wełnisty
- santolina (ziele i kwiat)
- mikołajek (alpejski, płaskolistny)
- lunaria (srebrniki Judasza)
- miskant
- krokosz barwierski
- len
- sorgo
- wiekuistka (złociszek)
- kraspedia
- ostróżka
Jak zbierać i suszyć rośliny?
Najważniejsza zasada w przypadku zbioru kwiatów, to ścinanie ich w optymalnej fazie rozwoju - najlepiej w pełni kwitnienia. Z kolei w przypadku liści czy owoców (jarzębina, głóg) należy zwrócić uwagę na ich szczytową formę i wybarwienie. Pamiętaj, że w początkowej fazie suszenia rośliny jeszcze rozwijają się, więc lepiej ściąć je nieco za wcześnie, niż za późno (np. nawłoć wytwarza wtedy „puszki”). Trawy najlepiej zbieraj przed ich pyleniem, gdy mają jeszcze zielony kolor. Wtedy maksymalnie ograniczysz ich późniejsze obsypywanie się. Rośliny ścinaj w bezdeszczowe dni, gdy obeschły już z rosy. Następnie usuń zbędne elementy, np. liście. Pędy wiąż po kilka sztuk (gdy łodygi są grube np. szczeć, przegorzan), kilkanaście (np. trzcina, wrotycz), kilkadziesiąt (w wypadku cienkich łodyg np. trawa, krwawnik, lawenda). Do pęczkowania najlepiej nadaje się gumka ze względu na swoją elastyczność. Wiązanie sznurkiem się nie sprawdza, gdyż na skutek utraty masy podczas suszenia łodygi mogą się wysunąć. Rośliny susz górą do dołu, dzięki czemu łodygi pozostaną proste, a kwiaty i kłosy się nie wygną. Wybierz suche, przewiewne miejsce, najlepiej ocienione lub zaciemnione. Jest to szczególnie ważne dla roślin w niebieskim kolorze np. ostróżki, mikołajka. W mocno nasłonecznionym miejscu barwy zbledną, zieleń szybko przyjmie kolor słomkowy, beżowy. Cały proces suszenia trwa z reguły 2-3 tygodnie.
Na co jeszcze zwrócić uwagę?
Chociaż suche kompozycje nie podlegają żadnych ścisłym zasadom, to warto, by nawet wielogatunkowe wiązanki zostały staranie dobrane. Dobrze więc wcześniej zaplanuj kolorystykę, formę bukietu i jego wielkość. Możesz eksperymentować łącząc suszone trawy, zboża, kwiaty z ogrodu i te zebrane podczas spaceru na łące. Florystyczna praktyka pokazuje, że lepsze efekty osiąga się zestawiając ze sobą rośliny o różnej budowie np. kocankę (krwawnik) z kłosami pszenżyta, lawendę z dmuszkiem jajowatym, len z owsem, krokosz z trzciną itd. Pamiętaj również o odpowiednim dopasowaniu naczynia, w którym chcesz ułożyć dekorację. Wybór jest niemalże nieograniczony, począwszy od dużych miedzianych dzbanów, glinianych garnków, porcelanowych waz, przez różnego rodzaju dzbanuszki i koszyki, a skończywszy na nowoczesnych pojemnikach